12 Haziran 2016

Ne Bekliyoruz?


Ne Bekliyoruz?

Bir adım atmak için illa birinin bizi itmesi mi lazım? Bir telefon açmak için illa ilham gelmesi mi lazım? Hayallerimizin peşinden koşmak için ne lazım? İstememiz, kendimize güvenmemiz ve biraz olsun umut etmemiz lazım.

5-6 ay önce mezun oldum ve çalışmıyorum. Hiç iş başvurusu yapmadan iş teklifi aldım. Hem de iş bulma konusunda ümitsizliğe kapılmak üzere olduğum bir dönemde (yaklaşık 1 ay önce). İş teklifini kabul etmesem de beni umutsuzluğa düşmekten kurtardı ve iş başvurusu yapmaya başladım. “Başvurduğunuz için teşekkür ederiz.” haricinde bir geri dönüt almadım. Tekrar umutsuzluğa düşmek üzereydim. Sonra kendime şunu sordum: “Ne yapmak istiyorum?”. İç sesim beni terk etmişti. “Çalışmak istiyorum.” diyordu aklım ama kalbimden ses çıkmıyordu.

Sahi neydi hayalim? Büyüyünce neyin peşinden koşacaktım dörtnala? Bunun cevabını neden veremiyordu dilim? Nerede kaybetmiştim hayalimi? Nerede susturmuştum kalbimi? Yalan dünyada kaybolmuş hissettim kendimi. İçimdeki sesti beni ben yapan. O ses olmadan robottan ne farkım kalırdı ki? Belki de sesini kısmıştım sadece. Silkelenip, kendime gelmeliydim.

Mesleğim ile ilgili yapabileceğim her şeyi yapmalıydım. Gitmek istediğim tüm kursları araştırdım. Özgeçmişimi yollayabileceğim her yere yolladım. İşte şimdi gerçekten istiyordum, kendime güveniyordum ve biraz olsun umudum vardı. İç sesim sonunda bana “Merhaba!” demişti. Gözlerim, dalıp gitmekten vazgeçip gülmeye başladı.

Ne zaman umutsuzluğa düştüğümü hissetsem, iç sesime sorarım; “Ne istiyorsun? , Ne bekliyorsun?”.

Hepimizin umutsuzluğa kapıldığı anlar oluyor. Genellikle, kendimize sormak yerine başkasına soruyoruz. “Ne istiyorum ben? , Ne bekliyorum?”. Bunun cevabı içimizde gizli. Bizi, bizden iyi kim bilebilir ki?


Sevgiler…

8 yorum:


  1. Canımın içi, yine umut dolu bir yazı. Dediğin gibi bizi bizden daha iyi kim bilebilir ki? Bütün mesele bu sanırım. Kendini tanımak, fark etmek. Sonrası, toprağın altındaki tohumun yeryüzüne yemyeşil gülümsemesi gibi gülümsemek hedefe...Umudun umudumuz madem, daim olsun....Sevgiyle hep...















    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gönülden teşekkür ederim... Yine çok duygulanıyorum ve bu sözlerin üstüne bir söz bulamıyorum. Teşekkür ederim...

      Sil
  2. Aslında en büyük beklentimiz bir beklentimizin olmaması. Ki aslında bakış açısında göre de iyi ya da kötü bir şey olabilir. Bir beklentinin olması umut açısından iyi olsa da , beklentinin gerçekleşmesinden uzaklaşması da aynı zamanda umutsuzluğa yol açar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle en büyük isteğimiz, kimseden bir şey beklemiyor olmak. Ama bir şeyler isteyebiliriz ve istediğimizin olması bizi mutlu eder ama olmamasını sorun etmemeliyiz. Sadece bir umuttur,olursa ne iyi olur olmazsa da canı sağ olsun diyebilmek gönlümüzden geçen.Çok teşekkür ederim değer verip, yorumunu paylaştığın için.

      Sil
  3. Eğer çalışma isteğin yoksa lisansını bir yüksek lisansla taçlandırabilirsin, birde iş teklifi varsa değerlendir sonra onlarda küser yalnız kalırsın. :) Hakkında hayırlısı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Yüksek lisans yapmayı düşünüyorum ileride. Herkesin sevdiği işi yapması dileğiyle..

      Sil
    2. Bu konuda sana şu tavsiyeyi vereyim, ileri kelimesi çok olmadan bence boşsan hemen, ufaktan yüksek lisansı halletmeye çalış hani en azından girme aşamasını, ben şansıma lisans bittiğinde hemen kazandım, şimdi planlarımı da ona göre kurguluyorum, nice arkadaşım ileri de diyip ziyan oldu bu uğurda. (sanırsın 40 lı yaşlarda herifim, ziyan olan tayfa benim üstlerden olanlar onu belirteyim)

      Sil
    3. Tavsiye için teşekkür ederim. Başka planlarım olduğu için henüz başlayamıyorum. Gerçekten istemekle alakalı bu. Umarım dilediğimiz gibi olur.

      Sil

Teşekkür ederim.

Ziyaret ettiğiniz için;

Teşekkür ederim.