ÇİÇEKLER
OkurYazan
Kasım 16, 2016
ÇİÇEKLER*
Bir film, bir kitap, bir dergi, bir defter, bir kalem iyi gelebilirdi.
Zengin kılabilirdi beni. Öyle hissederdim. Yeni bir kitap, yeni bir kıyafete
(kılığa) bedeldi. Yeni bir defter heyecanlandırabilirdi yazan, yazmayı seveni.
Sokaklarda olmaktansa balkonumda kalmayı tercih ederdim. En sevdiğim
müzikleri dinleyerek, yazmayı ya da merakla açıp okuduğum kitapları okumayı.
Onca binaya inat karşımda duran kiraz ağacına bakmayı severdim. Ya da annemin
çiçeklerine kırmızısına, pembesine, beyaz gülüne bakıp dalıp gitmeyi, saatlerce düşünmeyi. Sadece bir
çiçek değildiler. Onlar benim manzaramdı. Bazen dert ortağım, esin kaynağım
bile olurlardı. En usta ressamın canlı tablolarıydı. Her gün, her seferinde
aynı çiçekleri incelemekten, seyretmekten, sevmekten ve koklamaktan
alıkoyamazdım kendimi. Çiçeksiz balkonlar ne kadar boş gelirdi. Eksiktiler,
yalnızdılar sanki. Balkonun balkon olabilmesi bir çiçekle sağlanırdı kendimce.
Böyle yer edinmişti zihnime. Çiçekler...
Bir çiçeğe bile bakmak, az veya çok sabır isterdi. Özen gerektirirdi. Sevgi
isterdi. Sevmeyi bilmeyenlerin bir çiçeği olamazdı bence, olmamalıydı. Sevgi
barındıramayanların. Ya da olurdu ve ölürdü. Benim de üniversitenin ilk
yıllarında bir çiçeğim vardı. Mor bir sümbül. Lakin bende o sabır ve sevgi yoktu sanırım, yarım yıl sonra ölmüştü
çiçeğim. Ya da sevmemişti beni, yerini, suyunu.
Annem çiçekleri çocukları gibi
severdi. "Benim hiç çocuğum olmadığı için miydi?" diye düşünmüştüm. Sonraları kendime “Ben bir
çiçeğe bile bakamam.” dediğimi hatırlıyorum. Oysa çiçeklerim olsun isterdim
rengarenk, çeşit çeşit. Ama önce bir balkona yahut bahçeye sahip olmalıydım
kendimce. Bir balkonum, bahçem olursa orayı çiçeklerle donatacağıma dair bir
söz bile verdim kendime. Lakin sırf güzel gözüksün değil amacım. Çocuk sahibi
olur gibi, evlat edinir gibi edinmek niyetindeyim. Çiçekleri gösteriş amaçlı kullanan onca insana inat. Onlar canlı bir sanat eseri. Ve öldürülüp satılması kadar yaralayıcı bir şey olamaz, olmamalı. Umarım çiçeklerin katledilip satılmadığı bir dünya var olur. Umarım..
Ve bir gün her renkten, her ırktan çocuğum olacak bahçemde, balkonumda. Zenginim
diyeceğim. Çünkü bahçemde soyut somut bir sürü şey edindim. Çiçekler içindeyim. Artık zenginim
anne…
Sevgiyle...
P.S.* (Birkaç yıl önce yazılmış bir yazımdır.)
"Boynumda elmas yerine, masamda çiçek olsun isterim."
Emma Goldman